Το οξειδωτικό στρες αντιπροσωπεύει μια διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ της παραγωγής δραστικών μορφών οξυγόνου (Reactive Oxygen Species, ROS) και της ικανότητας ενός βιολογικού συστήματος να αδρανοποιεί τα τοξικά αυτά μόρια και να επισκευάζει τις βλάβες που προκαλούν. Οι δραστικές μορφές οξυγόνου βλάπτουν όλα τα συστατικά του κυττάρου, συμπεριλαμβανομένων των πρωτεϊνών, των λιπιδίων και του DNA.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με το φορτωμένο εργασιακό πρόγραμμα και την καθιστική ζωή, το άγχος και το ψυχολογικό στρες, το κάπνισµα, την κακή διατροφή, τις διαταραχές ύπνου, τις ορμόνες και τα χημικά των τροφίμων, την έκθεση σε χημικές και τοξικές ουσίες, την ατμοσφαιρική ρύπανση υποβάλει τον άνθρωπο σε µία σειρά από «τοξικές» επιδράσεις από πολλούς περιβαλλοντικούς και διατροφικούς προ-οξειδωτικούς παράγοντες.

Επομένως, το αυξημένο οξειδωτικό στρες, και κυρίως ο συνδυασμός του με μειωμένη αντιοξειδωτική ικανότητα μπορούν να προκαλέσουν στο άτομο βλάβες όπως φλεγμονή, χρόνια νοσήματα και να προξενήσουν ακόμα και μόνιμες ζημιές στην υγεία (αυτοάνοσα νοσήματα, αθηροσκλήρωση, παχυσαρκία, αρτηριοσκλήρυνση, αυτοάνοσα νοσήματα, ρευµατοπάθειες, ελκώδης κολίτιδα, πρόωρη γήρανση, νόσος Alzheimer, σκλήρυνση κατά πλάκας, καρκίνος, παγκρεατίτιδα, φλεγμονές, νόσος Parkinson, δερματικές παθήσεις, ισχαιμία, καταρράκτη).

Στόχος μας είναι, η κατάλληλη αλλαγή στον τρόπο διατροφής του ατόμου για να επιτύχει τη ρύθμιση του οξειδωτικού στρες. Η προσέγγιση και οι αλλαγές που θα προταθούν εξαρτώνται από το προφίλ του ατόμου και τα αποτελέσματα της μέτρησης.